MEMORIAS DUN NENO LABREGO, o "best-seller" da literatura galega.

A novela de Xosé Neira Vilas (1928-2015) chegou no ano 2015 á súa 35 edición na Editorial Galaxia, vendeu máis de 600000 exemplares e foi traducida a varios idiomas.  Marcou a moitas xeracións de galegos que se viron identificados co entrañable Balbino, aquel neno pobre da aldea que se definía a si mesmo coma un ningúen.
Maruxa, a nosa administrativa, ségueo considerando un dos seus libros favoritos. Ela mesma cóntanos por que.

Lin a novela no ano 1980, cando facía 1º de Maxisterio en Lugo. Memorias dun neno labrego é unha novela escrita no ano 1961 por Xosé Neira Vilas cando estaba no exilio. Fillo de labregos, con vinte anos emigrou a Bos Aires pero sempre estivo moi comprometido coa súa sociedade, coa xente da súa clase e dun xeito especial, coa súa lingua e a súa cultura.
O protagonista desta novela é un neno da aldea, Balbino, que coas súas vivenzas reflicte a realidade social e o vivir de moitas aldeas galegas no tempo da Guerra Civil e nos primeiros anos da posguerra. 
Este libro gustoume moito no momento en que o lin (e que me segue gustando) porque eu tamén fun unha nena da aldea, unha aldea moi parecida á de Balbino, co que me identifico en moitas das súas vivenzas e pensamentos. Tamén me gusta porque está escrito en lingua galega, a lingua que eu mamei e que por desgraza tardei anos en vela reflectida na escrita. Foi o primeiro libro que lin en galego, o que me causou moita señardade.
Recomendo a lectura das Memorias dun neno labrego  porque nunca está de máis meterse na pel dun neno da aldea.