CARTAS A THEO, os desexos, paixóns, obxectivos e desilusións de VINCENT VAN GOGH

O xénero epistolar entra neste blogue por primeira vez da man de Matilde, a profesora de Educación Plástica e Visual que nos amosa nesta completa reseña, a importancia das Cartas a Theo nos seus gustos literarios e no seu traballo.

Cartas a Theo recolle, como anuncia o seu título,  parte da correspondencia que o pintor Vincent Van Gogh mantivo co seu querido irmán  entre 1872 e 1890, ano no que faleceu traxicamente.
Lino por primeira vez recén chegada á facultade. Nos anos de instituto coñecera os seus cadros nos libros de arte e gustábanme moito!! Así que saber deste libro foi todo un achádego.
Cartas a Theo gustoume porque nos achega a Vincent, á persoa: algúen en busca permanente e pouco comprendido no seu entorno. Moito me deu que pensar sempre o feito de que na súa vida só vendese un cadro e que fose despois de morrer cando empezou a recoñecerse a súa obra.
Pódese recomendar a lectura deste libro por moitas razóns: porque aprendemos de pintura, da época na que vivía... pero sobre todo porque coñecemos a súa vida contada por el mesmo; estaba chamado a ser pintor e tivo a vontade de acadar esa meta aínda que o camiño fose duro. Amaba a vida no campo e a natureza e os seus veciños foron os elementos cos que teceu a súa traxectoria.
O feito de que sexan cartas, pequenas unidades narrativas, favorece que podamos ler tamén de xeito interrumpido o libro e volver a el de cando en cando a conversar con Vincent.